[ad_1]
دوم اهمیت توانایی های ذهنی برای مدیریت یک زندگی موفق است. درک ، تفسیر و ارزیابی موقعیت ها عملکرد مغز است ، نه بدن ، و آگاهی از الگوی گسترده ای از چیزهایی که طبیعت آشکار کرده است ، و “تصویر کلی” که هر آنچه در مقابل دیده می شود بخشی از آن است ، بدون تعصب ، ترجیحات شخصی و تفکر مطلوب ، به نتیجه گیری درست برسید. مردم قادر به تشخیص آنچه که دور از آنی نیست ، مشکل اصلی از ماده تحریک کننده جزئی و در واقع سفر از مقصد هستند. به طور خلاصه ، کیفیت زندگی با تفکر تعیین می شود ، و تفکر به نوبه خود با توجه به درجه آگاهی که فرد توانسته است دستور دهد تا از منظر بیشتری به مسائل نگاه کند ، تعیین می شود. کسانی که با هوش سر و کار دارند می دانند چگونه ویژگی اساسی و اساسی را تشخیص دهند ، این ویژگی حیاتی است که در قانون پارتو دارای مبانی نظری است ، این شرط را فراهم می کند که “تعداد بسیار کمی از آنها وجود دارد”.
پارادایم سوم این توانایی است که بفهمید چه زمانی باید انرژی و وقت بیشتری را در یک کار خاص متوقف کنید و برای تغییر مسیر باید مسیر را تغییر دهید. گاهی اوقات ، تحلیل به جای اینکه ابزاری برای تصمیم گیری و اقدام باشد ، همانطور که باید باشد ، به خودی خود هدف می شود. در هوش ، دانش م alwaysثر همیشه در دستور کار است و در زندگی نیز این باید شعار پیشرفت باشد. هوش طبق تعریف “اطلاعات عملی” است و نتیجه این اصل این است که دانش باید برای پیشرفت مداوم استفاده شود.
آگاهی وضعیت ذهنی را تعریف می کند که وقتی دانش کامل درباره یک موضوع یا “مسئله” مهم وجود داشته باشد ، حاصل می شود. حتی در هوش از این “ناتمام بودن” در شناسایی نقاطی که هنوز اطلاعات برای آنها کم است آگاهی وجود دارد. مشاغل دوست دارند در مورد “فرصت ها” و “ریسک” های موجود در بازار اقلیم تصوری داشته باشند – تصمیم گیری اساسی در مورد اطلاعات ناکافی خطرناک است ، اما در مورد “ریسک محاسبه شده” که مشاغل پیش می روند نیز دارای اهمیت است. در زمینه امنیت ملی ، اطلاعات فعلی حفظ نمی شود ، حتی زمانی که تصویر کامل تری از تهدید هنوز در دست تهیه است.
بر این اساس ، پاسخ با آگاهی از اینكه اقدامات انجام شده در مورد اطلاعات “ناقص اما قابل اعتماد” ممكن است دشواری هایی ایجاد كند ، داده می شود. ممکن است مفید باشد که در این زمینه بخاطر داشته باشید که هنگام اقدام ، دانش در مورد چیزهای خارجی اغلب همراه با شهود و تخیل کارآفرین کار می کند ، که یک ویژگی کاملاً درونی است. آگاهی چیزی بیشتر از دانش است. به این ترتیب ، حکما و اندیشمندان باستان هند می توانند مفاهیم منظومه شمسی ، “تجزیه ناپذیری” ماده و حتی “برگشت پذیری” زمان را رمزگشایی کنند و “فلسفه” ای از زندگی ارائه دهند که به س answersالات مربوط به موارد ناشناخته پاسخ دهد.
آگاهی بالاتر در مورد اواخر زندگی ، اهمیت سلامت جسمی و روانی به عنوان عاملی است که میزان “وابستگی” به دیگران و تعریف “هدف” برای زندگی را تعیین می کند. باید زمان مفیدی را – از کار روی خط مونتاژ برای برخی تا “مراقبه” برای حفظ تعادل روحی برای برخی دیگر – به شرایط شخص اختصاص داد. باید پشیمانی ها را برطرف کرد – این آگاهی که می توان گفت “شکست” است می تواند به عنوان تلاشی صادقانه تفسیر شود که بازدهی مطلوب را به همراه نداشته باشد. همچنین ، افکار خود-تحقیرآمیز مقایسه باید با اعتقاد آرام به ویژگی هر یک از افراد کنار گذاشته شود. به طور کلی ، رویکرد سالم به زندگی رویکردی است که اهمیت “آگاهی” و “پذیرش” را تشخیص دهد. این وضوح تفکراتی مانند “سرنوشت” ، “کارما” یا اعمال و “جدا شدن” را به همراه دارد.
به نظر می رسد مردم عادی عمدتا از مهمانی خود راضی هستند زیرا وقت نکرده اند در این تحقیق بررسی کنند که چرا برخی دیگر ثروتمندتر یا با استعداد ترند. کودک در دامان مادر همان احساس محافظت و خوشبختی را دارد ، چه زن همسر یک کارگر باشد و چه یک میلیونر – این به این دلیل است که احساس عشق کیفیت تغییر ناپذیر خاص خود را دارد. در زندگی ، عملکرد می تواند از طریق درک اینکه چگونه احساسات در تعیین رفتار فردی که با او تعامل دارید ، نقش داشته باشد ، حاصل شود. به عنوان مثال ، رئیس نباید این واقعیت را کاملاً فراموش کند که نگرانی های داخلی زیردستان می تواند در کار او تأثیر بگذارد. آگاهی اغلب بر نیازها و علایق شخصی متمرکز است – اگر در بوم وسیع تری گسترش یابد ، قطعاً زندگی را غنی می کند. جالب است که بی گناهی در حوزه شخصی فرد سعادت است ، اما زندگی شامل مالیدن شانه های او با افرادی است که ممکن است ببینند که بی گناهی فرد در واقع “جهل” است – که نقطه مقابل آگاهی است – و از آن بهره برداری می کنند.
از نظر عملی ، تلفیق آگاهی و پذیرش آگاهانه آنچه زندگی از طریق ناامیدی و پاداش در گذشته ایجاد کرده است ، می تواند دستورالعملی برای رضایت باشد که خوشبختی را نشان می دهد – به ویژه در بزرگسالی. این امر هم برای افراد مومن و هم اگنوست ها به عنوان وسیله ای برای دیدن چیزها در “تصویر بزرگ” بشریت اعمال می شود. پیام این خواهد بود که همچنان از توانایی های جسمی و فکری خود برای نیکی به دیگران حتی الامکان استفاده کنیم و بدین ترتیب برای هر بخشی از زندگی که باید بر آن غلبه شود ، احساس هدف پیدا کنیم. در این مرحله ، برخی از سنت های فرهنگی ممکن است طرفدار یک رویکرد طرد باشد که نشان دهنده آگاهی از واقعیت وجود فردی است که دیر یا زود به پایان می رسد – اما درک بالاتر از زندگی ممکن است کار را برای برخی از اهداف اصیل ترغیب کند ، اگر چنین باشد بازگشت چیزی به بشریت حتی به عنوان یک همکاری ناشناس امکان پذیر است. تفسیر معنوی از این که آیا زندگی یک رویداد یک بار است یا یک پدیده سریالی تولد دوباره ، شأن حفظ مفید بودن در طول سفر زندگی را با آگاهی کامل از اینکه باید در یک دوره زمانی محدود پایان یابد ، نفی نمی کند. این که زندگی خودش یک سفر است در واقع بهترین تحقق است.
انسان ها تنها موجودات زنده ای هستند که دارای قدرت یادآوری هستند که به آنها امکان می دهد آنچه را از گذشته آموخته اند در تلاش برای آینده بکار گیرند. آگاهی از زندگی به عنوان یک پیوستار ، اگرچه سودها افزایش می یابد و ضررهایی پراکنده دارند ، اما به حفظ آرامش در طول دوره کمک می کند. باید درک کرد که خوشبختی به حمایت از آرامش نیاز دارد و بنابراین ، اگرچه خوشبختی در بعضی مواقع به وجود می آید ، اما می تواند با ذهن پذیرایی که ثبات داشته باشد ، مدت بیشتری بماند. آرامش در یک بحران درک شده آسان نیست ، اما همانطور که J Krishnamurti معروف گفت ، “درک پایان مسئله است” – و این درک با یک احساس آگاهی توسعه یافته همراه است. یک وضعیت پیش بینی نشده می تواند به دلایل طبیعی بوجود بیاید یا توسط انسان ایجاد شود و باید با آگاهی از همه ابعاد و نتایج آن ، پردازش شود و با توجه به این آگاهی پذیرفته شود. در حرفه اطلاعاتی ، شکست یک عامل بازدارنده نیست – تلاشی است که به شکست انجامیده است – زیرا این بخشی از نبرد ذهن بین دو طرف است ، نه فقط دانش فعلی. این اصل رویکرد به نتایج ناموفق می تواند در حوزه های عمومی زندگی قابل تقلید باشد.
به طور کلی ، “آگاهی” ابزاری عالی برای یک زندگی خوب است.
(نویسنده مدیر سابق دفتر اطلاعات است)
[ad_2]